Vrijdag 24 november
Vandaag de vrije dag in Dunedin. De dag wordt door iedereen goed benut. Er worden bus-stadstoeren gemaakt, wandeltoer door Dunedin, het enige kasteel van Nieuw Zeeland wordt bezocht en natuurlijk niet te vergeten de beestjes op de peninsula. Of door zelf verschillende excursies te maken of met een toer mee te gaan. Gelukkig zit het weer ook een beetje mee, alleen die vervelende koude wind blijft maar aanhouden.
Zaterdag 25 november
Al vroeg in de ochtend klettert de regen tegen het dak van de camper. De lucht is grauw maar niet potdicht. Om half tien klaart het wat op en is het gelukkig droog. Zelf gaan we eens kijken bij van wat men zegt de steilste straat ter wereld. Deze heeft een stijgingspercentage van 35 %. Dat betekent van iedere 2,86 meter horizontaal stijg je 1 meter. Bij de Moeraki Boulders komen we verschillende uit de groep tegen. Later blijkt dat Betsy als een klein blauw stipje op de foto staat. Landinwaarts (bij Oamaru) zijn de Elephant Rocks, als je over de bovenkant van de stenen kijkt lijkt het alsof de grond eromheen is weggezakt. Een ander natuurfenomeen zijn de Clay Cliffs: steile hoge toppen gescheiden door diepe, smalle ravijnen. Even voorbij Omarama komen we de eerste velden met paarse en roze lupines tegen. Erg mooi met als achtgronddecor de alpen met sneeuw op hun dakjes. We treffen het met het weer. Het is helder, de lucht is blauw met hier en daar een mooi wit wolkje en we zien Mt Cook. Dit is redelijk uitzonderlijk, want 240 dagen per jaar is de top van Mt Cook niet te zien.
Zondag 26 november
Vandaag de laatste etappe en wel naar Christchurch. In de omgeving van Christchurch hebben 3 van de 6 uit de groep (verre) familie en of bekenden wonen en willen deze dan ook bezoeken. Gelukkig is hier tijd zat voor, want we zullen bijna 3 dagen in Christchurch verblijven. Bij Lake Tekapo’s ‘Church of the Good Shepherd’ & ‘Collie Dog Monument’ is het zoals altijd druk met de bustoeristen. Met een beetje geduld kun je toch de foto’s maken die je wilt. Ook hier staan de lupines te tieren. En dan te bedenken dat dit onkruid is. In Geraldine worden we min of meer opgewacht door Harry. Hij stuurt ons naar ‘The Giant Jersey’. Hier aangekomen lijkt het op een suffige Engelse breiwinkel. Voorin de zaak is het dit ook. De man en de vrouw van de zaak zien er ook jaren 60-achtig uit met natuurlijk allebei een eigen gebreide (inmiddels vervilten) trui aan. Ze hebben ook een nominatie in het World Book of Records met de grootste trui ter wereld. Maar achter de breiwinkel gebeurt het eigenlijk. Hier zijn duizenden stukjes van de breimachinemallen verzameld en een heus mozaïek gemaakt. De man blijkt ook één van de breinen achter de spelletjes te zijn die in Wanaka’s Puzzlings World zijn te zien en te kopen. Harry heeft intussen Jan & Betsie en George & Inge ook naar binnen weten te lokken en de man van het winkeltje weet ons ruim een uur te boeien met zijn verhalen omtrent het maken van het mozaïek en de spelletjes. Als we weggaan is het inmiddels heel hard gaan regenen en dat blijft doorgaan tot we op de camping zijn. Als wij het voucher en de itinerary vergelijken voor het afscheidsdiner blijkt er een hiaat. De één zegt de 28ste de ander 27de. Wij hebben allemaal rekening gehouden met de 27ste. Na een aantal telefoontjes over en weer blijkt het toch de 28ste en het is helaas niet te wijzigen naar de 27ste. Hierdoor kunnen er twee stellen niet mee vanwege afspraken met de familie.
Maandag 27 en dinsdag 28 november
Twee vrije dagen voor Christchurch. Vlakbij de camping is de bushalte en voor een paar dollar wordt je midden in het centrum afgezet. Hier wordt ook driftig gebruik van gemaakt voor de laatste inkopen. Ook is er op loopafstand een grote mall. Hoewel er geen inkopen voor dagelijks onderhoud gemaakt hoeven te worden, gaat iedereen er toch even kijken en allemaal verbazen we ons erover dat de supermarkt iedere dag van de week 24 uur geopend is. Dinsdagavond het afscheidsdiner. Gelukkig kunnen Jan & Betsie er wel bij zijn en helaas Kees & Betsy en Harry, Metty en Michiel niet. We worden op de camping door een grote toerbus opgehaald en gaan naar Willowbank. Naast dat we er heerlijk hebben gegeten hebben we ook nog levende kiwi’s van heel dicht bij kunnen bekijken. Normaal zitten ze in de dierenparkjes achter glas maar hier lopen ze rond in een soort omheind tuintje en kun je ze horen snuffen op zoek naar eten. Behalve Kiwi’s en Kea’s zijn er meer inheemse vogels te zien en kun je er ook reeën voeren. Rien heeft de afscheidsspeech gesproken en heeft alle dingen aangehaald die hij en Ineke als erg mooi of indrukwekkend hebben ervaren. Dit werd ook regelmatig beaamd door de anderen. Jammer dat we veel kou hebben gehad (met name koude wind) en dat er toch 3 volle dagen, wanneer er een mooie route op de planning stond, zijn verregend.
Woensdag 29 en donderdag 30 november2006
De terugreis. Helaas aan alle leuke dingen komen een eind. We nemen afscheid van Harry en Metty (Michiel is al afgezet bij familie om hier nog 4 maanden te blijven). Zij zullen twee dagen later weggaan. Omdat ze vrij laat geboekt hebben, was er helaas geen gelijktijdige terugreis mogelijk. Het inleveren van de camper ging vrij voorspoedig. Zelfs Jan en Betsie hoefden niets voor de barst in de voorruit te betalen. Dat is weer mooi meegenomen. Bij het inchecken hebben Kees & Betsy 5 kilo overgewicht en moeten bijbetalen. Later blijkt dit oa een tas met folders te zijn wat de oorzaak is. Eerst vliegen we naar Auckland en na 2 uur tussentijd gaan we door naar Kuala Lumpur. In KL blijven Kees & Betsy achter. Zij zullen de stad nog 2 dagen onveilig maken en pas dan naar huis gaan. Wij hebben naast de wachttijd van zo’n 3 uur nog een kleine 13 uur te vliegen. Gelukkig gaat de tijd redelijk snel en voor we het weten vliegen we alweer. De vlucht verloopt heel soepel en na 12,5 uur zijn we op schiphol aangekomen. Het duurt even voordat we allemaal de bagage hebben en ook dan kunnen wij door de poortjes.
Beste groepsleden, bedankt voor jullie inzet, gezelligheid en humor. Ook voor ons is dit een onvergetelijke reis geworden.