Vrijdag 27 februari
Vandaag onze derde jarige. Willem is de gelukkige. Hij is nu gelijk jarig met zijn zoon. Deze is nl de 26e jarig en dat is het nu in Nederland. Met name degene die om 3 uur vanmiddag met de tour meegaan, gaan nu de stad in. Dunedin heeft schitterende gebouwen waaronder het stationsgebouw. Leo & Thea en Paul & Zwany nemen de trein naar de Taieri Gorge. Een mooi toeristisch treinritje door een schitterend landschap. Wij gaan met Leo V. naar een golfbaan. Deze is gelegen vlak aan zee. Met schitterende uitzichten op zee en de stad lopen we in heerlijk weer 12 holes. Als we tegen 3 weer bij de camping komen zien we Jos & Ria en Bart & Annie nog flink doorstappen om op tijd te zijn voor de Ecotour. Op de camping staan Adri & Tiny, Henny & Diny, Willem & Anja en Gerard & Marian al klaar om aan de tour deel te nemen. Zelf gaan we nog even de stad in. Hoewel het erop leek, toen we op de golfbaan stonden, dat het zou gaan regenen is het toch weer volop zonnig. We boffen toch maar weer!
Zaterdag 28 februari
Vandaag naar Mt Cook. Het weer wil niet zo. Het regent niet, maar de wolken voorspellen niet veel goeds. Tegen de tijd dat we de stad uit zijn begint het zacht te regenen. Bij Shag-point kijken we nog even bij de zeehondjes en of we nog een pinguïn kunnen spotten. Zeehondjes zat maar helaas geen pinguïns. Even verderop zijn de Moeraki Boulders, nu het wat harder regent, is weinig te beleven. Gelukkig is er een goed gevuld restaurant. Verschillenden hebben de Elephant Rocks gezien en een paar zijn er door gereden naar de Clay Cliffs. Onderweg komen we ook nog langs een zalmkwekerij. Hans & Betty en ook Jan & Gea kunnen de verleiding niet weerstaan en kopen er een heerlijk stukje zalm. Als we bij de camping aankomen is het erg mistroostig. Erg jammer, want hier heb je heldere luchten nodig om volop te kunnen genieten van de omgeving. Alsof het niet genoeg is begint het behoorlijk hard te regenen. We zullen Willem zijn verjaardag binnen moeten vieren. Gelukkig kan dit goed op deze camping. Er is een ruime kamer met een houtkachel. Na een paar glaasjes wijn en een paar lekkere hapjes stappen we met hoog rode wangetjes (nee, niet van de wijn, maar van de warmte) weer naar buiten waar het ondertussen nagenoeg droog is geworden om ons nachtelijk voor te bereiden op een laatste rit morgen.
Zondag 29 februari
Zoals gezegd onze laatste rit. Zoals gebruikelijk komen we langs Lake Tekapo en de lucht is weer aardig opengebroken. De bussen vol toeristen weten deze plek nog steeds te vinden. Het is dan lastig een mooie foto zonder mensen van het kerkje te maken. In Geraldine komen we Paul & Zwany, Bart & Annie en Jos & Ria tegen die op een terrasje zitten te lunchen. Paul & Zwany zijn al in het breiwinkeltje geweest en Zwany heeft er een mooi vest gekocht. Gelukkig heeft het winkeltje meer te bieden. Achterin de breiwinkel gebeurt het eigenlijk. Hier zijn duizenden stukjes van de breimachinemallen verzameld en een heus mozaïek gemaakt, namelijk het beroemde geborduurde wandkleed van Bayeux helemaal nagemaakt in een mozaïek uitvoering. De eigenaar, Michael Linton, is één van de breinen achter Puzzling World in Wanaka. En ook hier heeft hij bizarre spelletjes liggen, waar je soms engelengeduld voor nodig moet hebben om ze op te lossen En voor iedere bezoeker neemt hij even de tijd om e.e.a. uit te leggen. Mr. Linton is nu samen met zijn dochter de slag bij Hastings in mozaïek aan het maken, een project van enkele jaren. In Christcurch is het ook nog steeds mooi weer en enkelen gaan alvast de stad verkennen. Jan & Gea zijn naar het Antartica Centre geweest en voor Gea is het duidelijk: ooit eens de Zuidpool bezoeken.
Maandag 1 maart
De eerste koffers zijn al gepakt en men maakt zich al op voor de komende reis. Eerst nog de stad onveilig maken en vanavond het afscheidsdiner. Zelf gaan we ook nog de stad in, niet om te shoppen maar om te golven. Er is in het centrum een heuse 18 holes golfbaan. Om half 7 stappen we de bus in en deze brengt ons naar Tiffany’s waar het diner geserveerd wordt. We genieten van een 3 gangendiner met op het eind een kopje koffie of thee en om half 10 worden we weer teruggereden naar de camping. Hier worden de reisbegeleiders (wij dus) verzocht naar de keuken te komen. We worden als een bruidspaar op een bankje voor de groep gezet en iedereen is een beetje gniffelig en hebben een papier in handen. ‘Ze gaan toch niet zingen’? Gelukkig neemt Paul het woord (hij zal vast wel vrijwillig naar voren geschoven zijn) en hij beschrijft in het kort op humorvolle manier de reis. En dan gaat het toch gebeuren. Iedereen staat op en in volle borst wordt er op de tekst van Betty en op de melodie van ‘het is uit het leven gegrepen’ gezongen. Geweldig! Nog wat lacherig lopen we allemaal naar de camper om aan de broodnodige nachtrust te beginnen. Morgenochtend zal in de meeste campers om 6 uur de wekker afgaan om te beginnen aan een lange thuisreis.
Dinsdag 2 maart en Woensdag 3 maart
Om 8 uur kunnen we de campers inleveren. Maar eerst is er nog een ongelukje. Gerard ziet een steentje van 60 cm breed en zo’n 30 cm hoog over het hoofd en ramt de grijswatertank kapot. De tank loopt leeg en Gerard is pissed. Gelukkig zijn we allemaal all risk verzekerd dus de schade valt onder de verzekering. Het inleveren verloopt daardoor ook snel en probleemloos. De bus brengt ons en onze bagage naar het vliegveld, we kunnen vlot inchecken en moeten dan nog 2 uur wachten voor we kunnen instappen. Na een vlucht van ruim 9 uur komen we moe in Singapore aan. De enkele die een hotelkamer hebben, boffen. Zij kunnen dik 4 uur ongestoord slapen en daarna lekker douchen. De rest moet zich bijna 7 uur vermaken met shoppen en rondhangen. Om 12 uur middernacht plaatselijke tijd (is 7 uur ’s ochtends NZ tijd) gaan we weer de lucht in voor nog eens ruim 13 uur. Heerlijk als je dan ook nog eens een paar uur kunt slapen. Op Schiphol aangekomen moeten we, mede door een storing, nog wachten op onze bagage. Als we die dan eindelijk hebben nemen we afscheid van elkaar met nog in ons achterhoofd deze geweldige reis.
Beste allemaal Ook voor ons is het een onvergetelijke reis geweest. Zullen we dit volgend jaar in Namibië overdoen? Haha.
<<Het gaat wel in één keer heel snel |