Zaterdag 22 augustus Amsterdam – Vancouver

Wij zijn al om 15.10 uur op Schiphol, dat is vrij vroeg. Maar je hebt altijd baas boven baas. Klaas & Pita stonden al in de rij en the winners waren Arnold & Margriet. Zij waren zelfs al door de douane. Harry & Nel stonden op hun Klaas te wachten, die de auto aan het wegzetten was, en al snel waren Yna & Gine er ook. Gerard & Diana werden door zoon & dochter gedropt en dat betekende dat iedereen er voor half 4 was.
We hadden tijd genoeg om eventueel te shoppen en wat koffie te drinken. Om 17.00 uur zagen we elkaar weer bij de Gate. Harry had af en toe zijn stok nog nodig. Hij was namelijk donderdag zwaar door zijn rug gegaan. Gelukkig reist Klaas3 met ze mee anders hadden ze moeten annuleren.
Jullie (de lezers) zullen wel begrijpen dat Klaas3 gewoon Klaas heet, maar om verschil te maken tussen hem en de Klaas van Pita noemen we hem Klaas3. Dit omdat hij samen met zijn zus en zwager reist.
Wij vliegen voor het eerst met Air Transat. De vlucht is rustig, nagenoeg geen turbulentie. De beenruimte is oké, alleen de breedte houdt te wensen over. Drinken kun je genoeg krijgen, eten is een beetje zuinig. Twintig minuten voor schematijd landden we, na een korte tussenstop in Calgary, in Vancouver. Uiteindelijk is het na elven plaatselijke tijd (we hebben 9 uur tijdsverschil) eer dat we in ons bedje stappen.

Zondag 23 augustus Vancouver – Hope

We worden al om half 9 opgehaald. Dat lijkt vroeg en dat is het ook, maar vanwege de jetlag zijn we al vroeg wakker en hebben ruim de tijd om te douchen en te ontbijten. De bus brengt ons naar het camperverhuurbedrijf, welke speciaal voor ons op deze zondag open is. Drie man personeel, waaronder 2 Nederlanders, staan klaar om ons uitgebreid het een en ander uit te leggen. We maken nog een paar groepsfoto’s en uiteindelijk zijn we allemaal onderweg naar Chillywack voor de eerste huishoudelijke inkopen. Dit stuk rijden Arnold & Margriet achter ons aan en de rest gaat het avontuur zelf aan. Uiteindelijk komen we iedereen in de supermarkt weer tegen. Vanaf Chillywack is het nog een half uurtje rijden naar Hope, waar onze eerste camping is.
Deze avond onze eerste meeting, we houden het kort want iedereen verlangt naar zijn bedje. We testen nog wel de telefoons voor “je weet maar nooit”. We stellen ook nog voor e.e.a. te wijzigen bij Banff. Het voorstel wordt unaniem aangenomen en wij zullen kijken of het gerealiseerd kan worden.

Maandag 24 augustus Hope – Vernon

Vandaag de keuze uit 3 verschillende routes. De kortste is voor niemand een optie en dus zal er meer dan 300 km gereden gaan worden. En daar komt nog bij, dat we uiterlijk 18.00 uur op de camping moeten zijn want we zullen kwart over zes opgehaald worden voor het welkomstdiner.
De route is mooi. We rijden dwars door de Betuwe van BC en er zijn verschillende fruitmarkten waar je direct van het land diverse soorten fruit en groente kunt kopen.
De langgerekte meren zijn een lust voor het oog. Door het mooie weer dat we hebben zijn ze mooi blauw gekleurd.
Om bij de camping te komen moeten we dwars door Vernon, wat niet een echt gezellige stad lijkt te zijn. Langs de camping loopt een spoorlijn. Gelukkig is het één die niet veel gebruikt wordt, dus daar zullen we geen last van hebben. De camping heeft mooie plekken. Wij staan aan de rand van het meer. Erg mooi.
De bus komt al ruim voor 6 uur om ons op te pikken. Het is eerst nog een half uurtje rijden naar het restaurant. Ook dit is gelegen aan een meer. Omdat het al snel afkoelt zitten we binnen. Niet de meest leuke ruimte die je je kan voorstellen, maar het eten vergoed dat weer.

Dinsdag 25 augustus Vernon

Vandaag blijven we nog hier. Arnold & Margriet gaan deze ochtend naar Fort Steele. Zij zijn daar lang geleden ook eens geweest. Het was nog steeds leuk maar wel commerciëler geworden, dat vonden ze wel jammer. Harry, Nel en Klaas3 zijn eerst inkopen wezen doen en zij zijn ’s middags naar Fort Steele geweest. Zij vonden het erg leuk. Klaas & Pita en Gerard & Diana hebben de ochtend lekker genoten van het zonnetje. Wij zijn naar Silver Star Mountain gereden. Hier is het skigebied van Vernon. De kleuren van de gebouwen schreeuwen je tegemoet. Blauw, groen, geel en paars, niets is hier te gek. Het geeft wel een heel gezellig aanzicht. Zo in de zomer is er niet veel te doen. Behalve wandelen kun je er mountainbiken.

De middag is gereserveerd voor de wijntoer. Het begint al niet zo best. De shuttle die ons op komt pikken, is er om 10 over 1 nog niet. Na even te bellen blijkt de chauffeur op de verkeerde plek te zijn. Er schijnen 3 accommodaties te zijn met de naam Silver Star. Pas om 2 uur is het busje er. Een uur te laat dus. De 4 wineries die wij bezoeken, zijn allemaal in de omgeving van Kelowna. Dat houdt in, dat we eerst nog een uur moeten rijden. De eerste is een pompeus gebeuren, maar hier krijgen we wel een rondleiding en er wordt uitgelegd hoe je een wijn hoort te proeven. Op de volgende 3 is het slechts van 3 of 4 wijnen wat proeven. De algehele conclusie is dat het niet ons soort wijn is. Van de ruim 12 die we geproefd hebben, kregen er een stuk of 4 het predicaat lekker. Wij (allen ex-Nieuw-Zeeland-gaanders) vonden de meeste Nieuw Zeelandse wijnen over het algemeen toch wel lekkerder.
Even na 7 waren we weer terug. We besloten met 8 man sterk aan de overkant bij de pub te gaan eten. Volgens de eigenaar van de camping kon je hier goed terecht. En dat klopt, we hebben er goed gegeten.

Woensdag 26 augustus Vernon – Revelstoke (Canyon Hot Springs)

Het belooft weer een mooie dag te worden en iedereen is op tijd weg. Zelf moeten we nog even wat inkopen doen, dus dat maar eerst. Als wij eenmaal ook op weg zijn en bijna in Sicamous zijn zien we wat bewegen in een weiland. Jack denkt eerst dat het 3 zwarte schapen zijn. Totdat er één gaat staan. Het is een moederbeer met twee grote kinderen! Snel schieten se de kant in en maken vlug wat foto’s. Zo, die hebben we binnen.

Als we in Three Gap Valley aankomen om het openluchtmuseum te bekijken zien we dat Arnold & Margriet, Gerard & Diana en Yna & Gine er ook zijn. De gebouwen zien er goed verzorgd uit. Er is ook een enorme hal met een draaiplateau waar ze treinen op kunnen rijden om daar te parkeren, te restaureren en tentoon te stellen.
Als wij weer doorrijden naar Revelstoke gaan we de Meadows in the Sky Parkway op. De eerste keer dat we hier waren was het vreselijk slecht weer en de tweede keer konden we niet doorrijden omdat de weg nog verspert was met sneeuw. Na een kleine 24 km omhoog gereden te hebben, moeten we nog een kilometer lopen om bij de eigenlijke meadows te komen. De bloementjes onderweg verwelkomen ons al. De Meadows in the Sky loop is een route van ongeveer 20 minuten. Mooie vergezichten zijn ons deel. Als wij weer op de terugweg zijn komen we Yna & Gine tegen. Helaas is de shuttle bus al gestopt, dus zijn moeten ook de laatste kilometer behoorlijk steil omhoog lopen.
Als wij op de camping arriveren vertelt Harry dat er ook een shuttle vanaf het infocentrum in het dorp vertrekt. Oké Harry, dat hebben we genoteerd voor de volgende keer! Omdat Yna & Gine dachten dat ze konden tanken in Canyon Hot Springs (wat dus niet kan), moeten ze morgen weer terug naar Revelstoke. De tank is waarschijnlijk te leeg om Golden te kunnen halen.