Dinsdag 1 september Jasper – Clearwater (Wells Gray)

Vandaag rijden we naar Clearwater. Onderweg komen we langs Mount Robson en het informatiecentrum. Iedereen maakt er een stop, al was het maar om even koffie te drinken.
Gerard & Diana, Klaas & Pita en Yna & Gine treffen elkaar bij Blue River Safiari. Hier maken ze een boottocht van ongeveer een uur en tot hun grote vreugde zien ze op redelijke korte afstand een beer op een strandje. Hun dag is helemaal goed!
In Clearwater is het behoorlijk warm en zelfs wat benauwd. Er is voor de avond dan ook wat onweer voorspeld. Wij zijn van plan om wat te eten bij het restaurant aan het meer. We vragen of er meer gegadigden zijn. Behalve Arnold & Margriet, die het eten al voorbereid hebben, gaat iedereen mee. Tegen 7 lopen we gezamenlijk naar het restaurant. De kaart ziet er goed uit, de keuze is weliswaar niet heel uitgebreid maar dat maakt het alleen maar makkelijker. Na ruim 2 uur tafelen keren we weer terug naar de camper om ons voor te bereiden op een vrije dag in Wells Gray Provincial Park.

Woensdag 2 september Clearwater (Wells Gray)

Iedereen rijdt vandaag het park in. Klaas & Pita en Harry, Nel & Klaas3 rijden helemaal tot aan het eind namelijk Clearwater Lake. Harry, Nel & Klaas3 waren van van om een boottochtje te amken op het meer. Toen zij aankwamen bleek dat ze nog 2 uur moesten wachten. Daar hadden ze niet zoveel zin in dus hebben ze andere dingen bekeken zoals Bailey’s Chute. Hier hebben Klaas & Pita, Yna & Gine en wijzelf ook staan kijken hoe de zalmen hun best doen om de stroomversnelling te trotseren. Vissen van tot wel 22 kilo doen hun uiterste best, maar helaas de meerderheid redt het niet en vallen terug in het wat meer rustige water en schieten kuit en gaan dood.
Helmcken Falls is onder andere bezocht door Arnold & Margriet. Deze waterval plonst 141 meter naar beneden en is daarmee één van Canada’s grootste watervallen. Gerard & Diana waren ook op weg hiernaartoe maar helaas was de benzinetank vrij leeg en Diana dorst het niet aan om er heen te rijden. Wat ook altijd mooi is op een zonnige dag als deze is Ray Farm. Dit is de plek waar Ray met zijn gezin ruim 100 jaar geleden zijn boerderij had. Nu staan eer nog restanten van het huisje en de schuur. Het zijn hier vooral de kleuren die het plaatje compleet maken.
Ook is er voor het einde van deze dag onweer voorspeld hoewel het vandaag veel helderder is dan gisteren. Het is mogelijk wel iets warmer. Ook tijdens de meeting blijft het droog. Inde verte zien we het weerlichten maar dat mag de pret niet drukken om even de foto’s te bekijken die wij inmiddels op de site hebben gezet.

Donderdag 3 september Clearwater (Wells Gray) – Quesnel

Het is de hele nacht droog gebleven en om 7 uur vallen de eerste druppels. Het is een stuk koeler en de blauwe lucht van de afgelopen 10 dagen heeft ons (even?) verlaten.
Yna & Gine zijn al vroeg op pad en de anderen volgen gestaag. Zelf gaan we eerst ontbijten bij de KOA camping die vlakbij ligt. Het restaurant is nog maar een paar dagen open en niet alles is meer op voorraad. We bestellen alsof we bootwerkers zijn en de ober wijst ons nog even op de hoeveelheid die we bestellen. No problem, wat op tafel komt gaat op een haar na op.
Bij 108mile bekijken we het Heritage Centre. Hier bekijken we een paar gebouwen uit de begintijd van de Cariboo Waggon Road. Er staan bijvoorbeeld een ranch, een postgebouw en nog één en ander. Jammer dat het nog steeds regent en het blijft regenen. Het enen moment wat heftiger dan het andere moment.

In Quesnel wordt het Quesnel District Museum, dat tot een van de beste regionale musea van B.C. gerekend wordt, goed bezocht door de groep.

Vrijdag 4 september Quesnel – Prince George

Op zich is het vandaag een korte tocht, maar deze kan vergroot worden door naar Barkerville te rijden. Alleen Arnold & Margriet nemen die moeite. Barkerville is een openluchtmuseum van zo’n 120 gebouwen dat een beeld geeft van hoe een goudzoekerstadje er eind 19e eeuw uit moet hebben gezien. Er zijn een aantal echte winkeltjes en er lopen verklede acteurs en actrices rond wat de sfeer flink verhoogt. Je kunt er met gemak een hele dag doorbrengen. Als wij in Cottonwood house zijn zien we Klaas & Pita daar ook. We samen de rondleiding en nuttigen er de lunch. Cottonwood House is een zeer sfeervol gerestaureerd road house uit de tijd van de goudzoekers. Gidsen in historische kostuums geven uitleg over het werk toen hier de postkoets halt hield en duizenden avonturiers in de omgeving bivakkeerden. Het huis werd bewoond door een gezin met 12 kinderen en het was niet ongewoon dat er 25 gasten de nacht doorbrachten. Voor onze hedendaagse normen zou het een aardig huis zijn voor een gezin bestaande uit hooguit 5 personen.
Zelf zijn we nog naar Pinnacles Provincial Park geweest. Hier is een klein wandelingetje te maken er er zijn Hoodoos te zien. De parkeerplaats is snel gevonden en het pad wat naar de Hoodoos leidt is afgesloten met een slagboom waar closed op staat. Aangezien de juffrouw de het infocentrum niet heeft gezegd dat het park gesloten zou zijn gaan we er van uit dat het gesloten is voor voertuigen. Nar een minuut of 10 lopen is de vallei te zien waar de Hoodoos staan. Een hek behoedt je voor het naar beneden vallen. Er zijn wel een aantal waarschuwingsbordjes voor beren en cougars (een panterachtige). Het uitzicht is mooi en de Hoodoos indrukwekkend en de beesten zijn niet gesignaleerd.
Ondanks dat er vanuit verschillende hoeken gesignaleerd is dat de route van Clearwater naar Prince Rupert vrij saai is, viel deze dag enorm mee. Het mooie weer heeft hieraan natuurlijk flink aan meegewerkt.

Zaterdag 5 september Prince George – Telkwa

Vandaag veel kilometers, niet veel te doen onderweg en het is regenachtig. Klinkt niet echt opbeurend, maar we zullen het ermee moeten doen.
Gerard & Diana zijn nog even Prince George in geweest. Diana vond het maar niets en wilde er nog niet eens begraven worden. Yna & Gine maken nog een kleine ‘loop’ van de hoofdweg af. Een ommetje van ca. 7 km langs een meer wat zeker even de moeite waard was en de reis even onderbrak.

De camping van vandaag is nog een beetje in aanbouw. Het sanitair is er goed, maar veel te weinig. Er zijn slechts 3 complete badkamers, dat wil zeggen geen losse toiletruimtes en wastafels. Gerard & Diana staan aan het eind en naast hun camper is een firepot. Zullen we nu dan eindelijk een vuurtje kunnen stoken? Helaas, om een uur of 7 begint het heel hard te regenen dus dat wordt geen buiten meeting en er is verder ook niet om bij elkaar te zitten. Jack houdt dus maar huisbezoek om een en ander van de volgende dag toe te lichten.

Zondag 6 september Telkwa – Prince Rupert

Ondanks de voorspellingen (regen en veel bewolking) lijkt het een beetje mee te vallen. Het is gelukkig droog en in de verte zien we een open plek in de lucht.
Bij Moricetown in de kloof van Bulkley River zien we indianen die met de zalmvangst bezig zijn. Met netten trachten ze de vissen uit het water te scheppen en dat lukt ze aardig. Behalve Harry, Nel & Klaas3 stoppen we hier even om de kunsten te aanschouwen. Ons drietal was er zonder dat ze er erg in hadden voorbij en namen niet de moeite om terug te rijden. Deze actie werd mogelijk later beloond, want zij stonden bijna oog in oog met 3 beren.
Bij het infocentrum in Hazelton werden we allerhartelijkst ontvangen door de infodame. Yna & Gine hadden al aangekondigd dat er na hun nog 5 campers zouden komen. De mevrouw had de brochures en een infostencil in het Nederlands al klaarliggen. Toen wij haar het concept van de camperreizen uitlegden, was ze wel geïnteresseerd om ook zo te reizen. Als het kon zou ze wel mee willen naar Namibië, een land wat haar altijd al had aangetrokken. Maar goed Hazelton dus.
Hazelton oftewel Old town, ligt aan Hwy62 en is eigenlijk het meest interessant van de drie Hazeltons. De weg hier naar toe is al een avontuur op zich. Je rijdt door een mooi landschap en steekt de smalle Hagwilget Bridge over. Deze brug hangt ca. 80 meter boven de kloof van Bulkley River met een overspanning van 140 meter. Gelukkig is deze tegenwoordig van staal en niet meer van hout en touwen. Bij deze brug hebben Harry, Nel & Klaas hun ontmoeting met de 3 beren. Als ze na een fotoshoot van de brug terug willen naar de camper zien ze moederbeer met haar 2 grote kinderen op zo’n 20 meter afstand vlakbij hun camper oversteken. Grote schrik, maar er wel van genoten.
Hazelton, klein en gerestaureerd lijkt wel een openluchtmuseum echter, de eigenlijke attractie is ‘Ksan Indian Village een gereconstrueerd indiaans dorp met 7 karakteristieke plankenhuizen van verschillende clans en een groot aantal totempalen.

Behalve museumdorp is Ksan Village een belangrijk cultureel centrum voor de Gitxsan. Hier hebben Yna & Gine een zeer interessante rondleiding en Pita krijgt een mooie armband van Klaas. In het kleine kerkje worden Harry, Nel en Klaas3 uitgenodigd om een (indianen) dienst bij te wonen. Er waren slechts 10 mensen in het kerkje en de dienst werd geleid door een vrouw die tijdens de dienst nog een kind op de arm nam die een beetje jengelig was. Heel huiselijk en leuk om dit mee te maken.
We boffen enorm met het weer, mooie blauwe lucht met hier en daar een wit wolkje. We zien zelfs de bergen ‘The seven sisters’ Mooi om te zien die 7 punten op een rijtje.
Al met al hebben we vandaag een hele mooie dag gehad.

Donderdag 27 augustus Revelstoke (Canyon Hot Springs) – Banff

Zoals gezegd gaan Yna & Gine eerst tanken. Het kost ze anderhalf uur en ze zijn om 9 uur weer in de buurt van de camping. Wij gaan zelf eerst de Helmlock Grove boardwalk lopen. Een wandelingetje van zo’n 10 minuten. Een mooi tochtje met veel groen en rode besjes.

Bij Loop Brook trail, een pad met een mooi uitzicht en informatieborden waarop de oude spoorweg over de bergpas wordt beschreven, komen we Yna & Gine tegen. Hier werd begin 1900 verwoed gewerkt aan de spoorlijn. De meeste Amerikanen, Canadezen en de mensen uit Europa kregen $1,50 tot $2 dollar per dag en de Aziaten werden flink uitgebuit en kregen maar $1. Van dit geld moesten ze zichzelf en hun families thuis onderhouden. Dat was met deze hoeveelheid geld niet zo makkelijk want werkkleding, huisvesting en alle andere zaken van de werknemers werden niet vergoed. Nu staan er nog de restanten van de pilaren en her en der liggen nog houtresten van de trestles welke later werden vervangen door staal.
Bij het Roger Pass Discovery Centre is het voor allen die nog geen parkpas hebben, een (verplichte) stop om er één te kopen. We zien Klaas & Pita en Gerard & Diana al lekker in het zonnetje zitten van het naast gelegen restaurant en even later komen Yna & Gine ook. Behalve dat je hier de parkpas kunt kopen, zijn er een aantal displays met informatie en er worden ook video’s vertoond over de omgeving. Het uitzicht is superb, over het grasdak van het infocentrum is er zicht op de grijze berg met de witte sneeuwmuts. Vervolgens gaat de tocht door Rogers Pass. De pas is genoemd naar majoor Albert Rogers die door de Canadian Pacific Railway (CPR) op pad werd gestuurd om een doorgang door de bergen te vinden. In 1882 lukte dit en werd er begonnen met de aanleg van een spoor door de pas. Door de hevige sneeuwval en de vele lawines begon de CPR in 1916 met de aanleg van een 8 km lange tunnel door de berg. De Trans-Canada Hwy, welke Canada van kust naar kust verbind, kwam pas in 1962 klaar bij de Roger Pass. Bij de pas is tegenwoordig een monument te vinden.
In Golden spelen wij even voor bermtoerist. We hebben een broodje en een koffie gehaald bij Tim Hortens en hadden geen zin om binnen te zitten. Eén optie was langs de weg in het gras in de schaduw. Je kunt het slechter treffen. Even later zagen we Gerard & Diana langskomen zij moesten tanken. In Golden gaan zij en Arnold & Margriet (ieder afzonderlijk van elkaar) met de Gondola naar een hoogte van 3433 meter. Gerard & Diana zien vanuit de gondel hun eerste beer.

Zelf gaan we kijken bij de Natural Bridge. De Kicking Horse River, welke dwars door het Yohopark heen loopt, heeft na eeuwenlange erosie een gat in rotsen gehouwen waardoor er een 15 m lange natuurlijke breuk is ontstaan. Even later rijden we achter Klaas & Pita naar de Takakkaw Falls. Deze op twee na hoogste waterval van Canada heeft een verval van 254 m, waarna het water in de Yoho River stroomt. De naam komt uit de taal van de oorspronkelijke bewoners en betekent ‘het is prachtig’. En dat is het. Jammer dat je er geen mens naast kan zetten want dan pas zie je hoog de waterval echt is.
Iedereen die bij de Spiral Tunnels heeft staan kijken, heeft er geen trein gezien. Als je ze nodig hebt dan zie je ze niet. Je kunt dan namelijk de kop van de trein al uit de achtvormige tunnel zien komen terwijl het eind er nog niet in is.
Aangekomen in Banff is het tijd voor een biertje. Even relaxen en bij elkaar zitten en natuurlijk het berenfilmpje van Gerard bewonderen. We zien er ook nog een ree op z’n dooie akkertje voorbij lopen.

Vrijdag 28 augustus Banff

Lekker uitslapen, dat wil zeggen een uurtje of zo, maar des al niet te min lekker! Banff heeft tegenwoordig 3 milieu vriendelijke shuttlebussen rondrijden. Voor 2 dollar (1 dollar voor seniors) kun je vanaf de camping naar de stad rijden. Klaas & Pita, Gerard & Diana en Yna & Gine maken daar driftig gebruik van en maken het centrum van Banff onveilig. Harry, Nel & Klaas3 gaan met de camper op pad en gaan ’s middags soaken in de hot water pool. Hier zijn ze nog getuige van iemand die onwel wordt doordat deze persoon veel te lang in het hete water zat. Ze vertelden dat er deskundig werd geholpen en dat het toezicht onverminderd bleef doorgaan. Arnold & Margriet gaan ook op pad met de camper. Zij gaan naar de Vermillion Lakes. Arnold heeft hele mooie foto’s gemaakt met de camper erop en wil ze geven of misschien wel verkopen (?) aan Fraserway als reclamefoto.
Klaas & Pita zijn met de gondel bergop geweest. Ze hadden toch wel wat last van de hoogte en mede door de warmte hebben we de boardwalk niet gedaan, Weliswaar hebben ze genoten van het uitzicht.

Zelf zijn we het Kooteney Nationale Park een klein stukje in gereden. In 2003 heeft er een fikse brand gewoed bij de Marble Canyon en tot in ieder geval 2007 was deze afgesloten. Nu zijn de paden en bruggen hersteld en het eerste groen van de nieuwe bomen komt alweer op. Blauw gletsjersmeltwater, grijze kalkstenen wanden en groen overhangende planten maken dit een van de meest kleurrijke ravijnen in dit park. Even verderop zijn de Paint Pots. Dit punt is van uniek, geologisch en historisch belang. IJzerrijke minerale bronnen bubbelen in kleine poelen en bevlekken de aarde met een diepe oker kleur. Vroeger werd dit gele spul gebruikt door de indianen.
Deze avond bij de meeting hebben we een prijsuitreiking. Wij hebben besloten dat, ondanks dat wij zelf eerder beren hebben gezien, we onszelf buiten mededinging moesten stellen. Omdat Gerard & Diane gisteren beren hebben gespot, krijgen zij de prijs voor de eerste spotting. Dit is een sleutelhanger met uiteraard een beertje eraan.

Zaterdag 29 augustus Banff – Lake Louise

Met name omdat er in en rond Lake Louise veel te doen zou zijn, was de groep in Hope unaniem van mening om de 3 dagen Banff te vervangen door 2 dagen Banff en 1 dag Lake Louise. Het heeft ons aan de telefoon wel wat geduld gekost om een en ander voor elkaar te krijgen maar bij de gate van de camping in Banff was alles in orde. Dus vandaag rijden we naar Lake Louise. Iedereen is op tijd weg om toch maar voor 10 uur bij Johnston Canyon te zijn. Zelf zijn we er pas even na 11.

Als wij eraan komen gaan Gerard & Diana net weg Zij zijn eerst nog bij de Vermillion Lakes geweest en kwamen tot de conclusie dat het toen wij kwamen het er veel drukker is geworden bij de canyon. Wij lopen tot de eerste waterval. Dit vinden we wel genoeg, De mensen staan in de rij om bij het doorkijkje te kunnen kijken. Er zijn zelfs grote buggy’s op het pad die af en toe de boel versperren. De vorige keer waren we hier al om half 9 en hadden samen met Rolf & Nicole het rijk bijna alleen. Dat beviel toch wel beter.
Wij gaan de Castle Mountain Lokout Trail lopen. Een steil pad gaat ruim 3,5 kilometer omhoog. Het is flink afzien, maar het uitzicht beloont onze moeite. De afdaling is minstens zo zwaar maar gaat wel wat sneller.

Harry, Nel & Klaas3 zijn vandaag bij de Marble Canyon geweest. Nel vond het mooi te zien dat de natuur zich weer zo mooi kan herstellen na de brand. Yna & Gine zijn bij Lake Moraine wezen kijken. Ze moesten de camper op een half uur lopen van het meer parkeren. Zo druk was het er. Later doen ze een poging om bij Lake Louise nog naar Lake Agnes te lopen. Na een klein half uurtje houden ze ermee op, omdat het nog zeker een uur zou duren eer dat ze boven zijn en dan zou het wel erg laat worden. Gerard & Diana zijn vanwege de drukte alleen langs Lake Moraine gereden. Even een foto vanuit de camper gemaakt en toen weer weggegaan. Arnold & Margriet hebben hun 4e ritje met een gondel gemaakt sinds ze hier zijn. Ze hadden een prachtig zicht op Lake Louise en het grote Fairmont hotel.

Zondag 30 augustus Lake Louise – Jasper

Iedereen is al heel vroeg weg. Wij moeten een wifi zien te vinden want alle foto’s van gisteren zijn verdwenen. Jack kan dan een programmaatje downloaden om dan e.e.a. weer mogelijk terug te halen. Uiteindelijk reden wij pas om kwart voor 12 weg uit Lake Louise. Geen tijd meer dus voor de meren. Jammer, want dat is toch wel erg mooi met dit schitterende weer.
Omdat we vertrekken uit Lake Louise hebben we ruim de tijd om alle highlights van de route te doen. Zo gaat bijna iedereen nog even naar de beide meren en men ervaart nu ook dat het er redelijk rustig kan zijn. Uiteraard wordt ook Peyo Lake met een bezoekje vereerd. Bij Peyto Lake horen we dat de smog die er in deze streek hangt van de bosbranden is.

Een steil pad lijdt vanaf de parkeerplaats naar Mistaya Canyon waar het water met donderend geweld voorbij raast. Ook de Athabasca Glacier wordt goed bezocht. Diana vond het een geweldige ervaring om op de gletsjer te staan. Arnold & Margriet hebben zich beperkt tot de voet van de gletsjer

Bij de toegangsweg naar de Sunwapta Falls (die door iedereen bezocht is) is een restaurant en een souvenirwinkel. Harry, Nel & Klaas3 hebben hier lekker gegeten. Ze spraken er een van Nederland afkomstige serveerster. Zij vertelde dat er bij een rivier in Jasper bijna iedere dag een beer zit om vis te vangen.
’s Avonds bij de meeting haalde Pita nog even aan dat het een goede beslissing was om de derde nacht van Banff te vervangen door 1 nacht Lake Louise. Iedereen stemde daar mee in. Met had het idee meer te kunnen zien in ruimere tijd en het scheelde bovendien zo’n 100 km. Het grootste nadeel was de trein die bij LL vrij veel lawaai maakte. Hoewel, Yna & Gine hadden de treinen helemaal niet gehoord en Klaas & Pita slechts de eerste 2.

Maandag 31 augustus Jasper

Gerard & Diana gaan met de Jasper Tramway (kabelbaan) Whistler Mountain op. Bij het eindpunt van de kabelbaan is er de mogelijkehid om nog een eind verder te lopen. Zij doen dat en het viel niet mee. Het is vrij steil, warm en de lucht is ijl. Maar de beloning is wel verdiend, het uitzicht over het dal en Jasper is geweldig.

Harry, Nel & Klaas3 gaan zwemmen in Lake Anette. Het water is lekker, het strand is mooi en het is er rustig. Ook doen ze de was in de plaatselijk wasserette. Tijdens het wassen en drogen worden er wat inkopen gedaan. Hoewel er een pendelbus is van Jasper naar Maligne Lake kiezen Klaas & Pita en Yna & Gine er voor om op eigen gelegenheid er naar toe te gaan. Het geeft meer vrijheid voor eigen stopgelegenheden en bovendien waren er maar 4 vertrektijden. Arnold & Margriet gaan naar Maligne Canyon en maken een mooie wandeling langs de canyon. Zelf gaan we Mount Edith Cavell op. De weg er naar toe is vrij smal en erg hobbelig. Er wordt afgeraden met campers langer dan 7 meter naar boven te rijden en auto’s met aanhanger zijn er verboden. De aanhanger kun je afkoppelen op een speciale parkeerplaats. Op zich vallen de haarspeldbochten mee, deze liggen nog op het eerste brede stuk van de route. Het grootste probleem is eigenlijk boven: de parkeerruimte is beperkt. Vanaf de pakeerplaats kun je een paar korte wandelingen maken. Wij lopen naar een gletsjermeer. Het ijs van de Edith Cavell gletsjer en de Angel gletsjer drijft er in. Af en toe hoor je het rommelen van het ijs dat breekt. We lopen er door een dal waar in de jaren 50 de gletsjer nog lag. Nu beginnen er voorzichtig de eerste bomen te groeien.

In de middag gaan we nog naar Jasper om een wifi te zoeken om weer wat foto’s op de site te zetten en wat souvenirs te scoren. Tot onze verbazing kunnen we de totempaal van Jasper niet vinden. We snappen er even niets van, tot we een sandwichbord zien waarop staat de in april jl de paal verwijderd is omdat het teveel beschadigd is door de weersinvloeden en dat het gevaarlijk werd voor omstanders. Nu is men driftig op zoek naar iets wat er op die plek neergezet kan worden.